Hoofd Gruner Veltliner Grape Varieties Mineraliteit in wijn: wat betekent het voor jou?...

Mineraliteit in wijn: wat betekent het voor jou?...

Naarmate de term 'mineraliteit' steeds modieuzer wordt, komt de zoektocht naar een definitie in een stroomversnelling. Sarah Jane Evans MW verzamelt de mening van wijnmakers en onderzoekers over de hele wereld.

Vikingen seizoen 5 aflevering 7

Het wijnvocabulaire is een slechte reiziger. De woorden die we gebruiken zijn notoir cultuurspecifiek, van moeders tot rambutans en wakame tot gerstsuiker. Nu duikt er een nieuw woord op op wijnlijsten en in proefnotities, wat verwarring veroorzaakt. Hoewel ‘mineraliteit’ een term is die ik nuttig vind, is er geen duidelijk beeld van wat het betekent.



De wijnen die als mineraal worden beschreven, worden over het algemeen ook omschreven als ‘elegant’, ‘mager’, ‘puur’ en ‘zuur’. Ze smaken alsof ze natte stenen likken en hebben vaak een kalkachtige textuur die daarbij past. Sommigen beweren dat het alleen van toepassing is op witte wijnen, maar iedereen die een Priorat uit de llicorella (leisteen) bodems van het gebied heeft geproefd, weet dat het ook in rode wijnen voorkomt. Sommigen beweren dat je het kunt ruiken, de meeste dat het in de mond verschijnt.

De aanname is dat minerale wijnen superieur zijn aan ‘massamarkt’, fruitige wijnen uit de Nieuwe Wereld. Ze hebben een romantisch imago, wat inhoudt dat ze handgemaakt zijn door ambachtslieden en het mysterie van de bodem uitdrukken, met de wijnbouwer als magische bemiddelaar. Typische voorbeelden zijn te vinden in Chablis, in Priorat, in de Mencías van Ribeira Sacra en Bierzo, en natuurlijk in Loire Sauvignon Blancs, en Rieslings uit de Moezel en Rheingau in Duitsland, en Wachau en Kremstal in Oostenrijk. Merk op dat dit Europese voorbeelden zijn. Dit is niet alleen een Europees karakter, maar het lijkt wel prominenter op plaatsen waar de wijnen minder fruit en meer zuur vertonen.

Een recente term

Opvallend is dat ‘mineraliteit’ pas in de jaren tachtig hoorbaar werd. Het verscheen niet in Emile Peynauds The Taste of Wine (1983), of Ann Noble’s Aroma Wheel (1984), of zelfs in The Oxford Companion to Wine (2006 - hoewel het in de 4e editie zal verschijnen die in 2015 uitkomt). Anekdotisch vertellen WSET-studenten me dat hun docenten hen adviseren om het niet te gebruiken in proefnotities. Toch is het een modieuze term, goed ingeburgerd onder wijnliefhebbers.

Waar komt deze obsessie vandaan? Bij veel consumenten wordt een mineraal 'gelikte stenen'-karakter immers als negatief gezien. Is de wijnbouw of de wijnbereiding veranderd? Of laten we ons gewoon verleiden door slimme marketing? Veel producenten zien het als een uitdrukking van het terroir, terwijl sommige oenologische experts het beschouwen als verbindingen die bij de wijnbereiding worden geproduceerd. Wat de oorsprong ook is, er is geen algemeen aanvaarde definitie van mineraliteit, maar voor velen, waaronder ikzelf, is het een heel nuttig woord.

Feit of Fictie?

Laten we beginnen met wat bekend is. De International Mineralogical Association definieert ‘mineraal’ als ‘een element of chemische verbinding die normaal gesproken kristallijn is en die is gevormd als resultaat van geologische processen’. Dus wijnstokken nemen elementen uit de bodem op en dit geeft wijnen hun uitgesproken smaak? Rechtsaf? Fout! De minerale elementen in wijn zijn minuscuul, alleen kalium en calcium komen zelfs in de buurt van 1.000 delen per miljoen. Er is geen sprake van om ze te proeven. Als gevolg hiervan geeft de wetenschap de ‘minerale’ proefnotitie korte metten.

Interessante Artikelen